“Life is what happens to us while we are making other plans.” ~ Allen Saunders (1957)
Zo’n 12 jaar geleden schreef ik een aantal blogs op Frankwatching over onderwerpen als hedendaagse cultuur, privacy, authenticiteit. Ik plakte iedere keer ‘2.0’ achter de titel, als knipoog naar de hype rondom ‘web 2.0’. De serie startte met ‘Renaissance 2.0’. Ik zag een link tussen de eigenschappen van DaVinci en een aankomende generatie ICT-ers, mijn studenten. Ik riep op tot meer passie, nieuwsgierigheid, creativiteit en moed in het onderwijs. Misschien is deze blog wel een van de zaadjes geweest die tot de huidige aandacht voor Bildung in het onderwijs uitbloeide, een kwestie van ‘the Butterfly effect’. (Gleick, 1987)
Ten tijde van de 2.0-serie ben ik een bevlogen MultiMedia docent in het HBO die alleen maar oog heeft voor mogelijkheden. Ik noem me Denkbeeldhouwer: ik leef studenten voor hoe maakbaar de wereld is. Ik bedenk, verbeeld en houw fantasie tot realiteit. Studenten zijn net mensen, ze kopiëren gedrag. Ik heb dan ook heel wat studenten hun eigen droombeelden tot werkelijkheid zien beitelen. Op mijn manier maak ik de kunstenaar in de student wakker.
“Every block of stone has a statue inside it and it is the task of the sculptor to discover it. I saw the angel in the marble and carved until I set him free.”
~ Michelangelo Buonarroti
En hoe zit dat nu dan met die titel ‘Identiteit 2.0’? Nou, dat zit zo. Ik ben onderweg in het onderwijs mijn identiteit verloren. Zelfs ik werd ontvankelijk voor de angstcultuur in het onderwijs (Peletier, 2006). Eind 2015 kreeg ik een herseninfarct…. als waarschuwend vingertje van het Universum; zo is het wel genoeg geweest.
Het was wel ff slikken toen ik mijn begrip voor taal die dag in december opeens volledig verloor. Ik begreep niets meer van wat er om mij heen gezegd werd. Zelf stootte ik ook alleen maar wartaal uit. Ik kon alleen op de non-verbale communicatie varen, op de emoties die ik kon lezen in de gezichten van mijn vrouw bijvoorbeeld.
Als workaholic voelde ik ‘de plicht van de meester’ en schreef de dag erna een blog 01-‘Snullup’ als test of bewijs dat ik ‘ze allemaal nog op een rijtje had’. Ik hield mezelf even voor dat er niets aan de hand was. De acceptatie dat dat niet helemaal klopt (of helemaal niet), daar werk ik nog steeds aan.
Wat mij de maanden daarna op de been heeft gehouden is mijn kern; mijn liefde en passie voor storytelling. Ik ben gaan fietsen en wandelen met mensen uit mijn netwerk. Tijdens die wandelingen vonden steeds prachtige gesprekken plaats, gesprekken die ik ben gaan opnemen op video. De inspirerende ontmoetingen werkten als spiegels voor mijn ziel. Voor dat ik er erg in had voelde mijn revalidatietraject als een project; #VanHetPadjeAf. Ik had een doel gevonden dat groter was dan mezelf. Een project dat niet alleen mij weer op de been hielp, maar ik gaf ook nog eens een ander een stem, een podium. Dat de serie langzaam uitgroeide tot een pleidooi voor meer verbinding in het onderwijs vanuit persoonlijke talenten zat er – achteraf bekeken – natuurlijk als vanzelfsprekend in. Noem het ‘Bildung 2.0’
#VanHetPadjAf is een wonderlijke serie video-essays geworden. Een tijdsdocument over vallen en opstaan, over zoeken naar lichtpuntjes in donkere dagen, over je eigen pad banen; ‘Claim your place in the sun.’ Deze verhalende expeditie zit boordevol universele waarheden en heeft zo – stap voor stap – geleid tot een herdefinitie van mijn begrip van storytelling, een huwelijk tussen denkbeelden van Nirav Christophe (2006) en Joseph Campbell (1949).
Ik ben mijn identiteit als Denkbeeldhouwer misschien kwijt geraakt, maar heb in mijn verhaal opnieuw betekenis gevonden. Voor mij betekent S.T.O.R.Y. vanaf nu de ‘Systems Theory Of Reinventing You’. Als wij allemaal verhalenvertellers zijn, sterker nog, verhalen zijn volgens Bohlmeijer (2013) dan kun je jezelf continu heruitvinden in het verhaal dat van jezelf vertelt…. vanuit je kern, vanuit #thePowertoFlower. Door onze verhalen verbinden we ons met elkaar en de wereld om ons heen.
Hoe maak je een mooi verhaal van je leven?
Zorg dat het vanuit je diepste kern komt.
Waar gaat jouw hart van zingen?
Bohlmeijer, E. (2013). De verhalen die wij leven: narratieve psychologie als methode. Amsterdam: Boom.
Campbell, J. (2009). Volg de stem van je hart, mythologie als bron voor persoonlijke groei. Kampen: Ten Have.
Christophe, N. (2006). De dynamiek van een creatief maakmodel. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
https://www.scribd.com/document/363184579/De-Dynamiek-Van-Een-Maakmodel
Crolla, G. (2007). Renaissance 2.0. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
https://www.frankwatching.com/archive/2007/04/20/renaissance-20/
Denkbeeldhouwer. (2015). 01-‘Snullup’. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
http://denkbeeldhouwer.nl/2016/03/snullup-brainsontour01/
Denkbeeldhouwer. (2019). S.T.O.R.Y. – Trailer. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
https://vimeo.com/325856644
Denkbeeldhouwer. (2019). VanHetPadjeAf. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
https://vimeo.com/album/4485135
Gleick, J. (1987). Chaos: Making a New Science. Viking. p. 16.
Peletier, M. (2006). In onderwijs heerst een angstcultuur. Geraadpleegd op 22 maart 2019, van
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/in-onderwijs-heerst-een-angstcultuur~becb95a9/